Door Herman Teule.
Van 4 tot 9 juli aanstaande vindt te Parijs het zogenaamde ‘Symposium Syriacum’ plaats. Het is een wetenschappelijk treffen dat in principe iedere vier jaar plaats heeft. Dit jaar is het de 13de editie. Het eerste symposium had plaats in Rome in 1976, waarbij het destijds ging om een beperkte groep van wetenschappers. Nu is het uitgegroeid tot een groot internationaal gebeuren, dat aantoont hoe belangrijk het Syrisch christendom wel niet is: zich uitdrukkend in een Aramese taal, die verwant is aan het Aramees van Jezus en de Apostelen, met eigen liturgische tradities, gedeeltelijk aansluitend bij het jodendom, in vruchtbare interactie met de wereld van de Islam, thema’s die volop de aandacht verdienen van de wetenschappelijke wereld. Bijzonder is dat er een groeiend aantal deelnemers is die lid zijn van één van de ‘Syrisch-talige’ kerken. Wetenschap en reflectie over eigen identiteit komen zo samen.
Tegelijk met dit symposium heeft ook het 11de ‘Congress for Christian Arabic Studies’ plaats. Dit is het forum voor wie zich bezig houdt met de studie van hoe christenen in het Midden-Oosten in de loop van de geschiedenis uitdrukking hebben gegeven aan hun geloof in het Arabisch. Het betreft een theologische (en andere) traditie die pas tamelijk recent onder de aandacht komt van de wetenschappelijke wereld. Om die reden wordt op dit symposium het ontwerp voorgesteld van een praktisch handboek, dat studenten en niet-vakgenoten probeert een eerste oriëntatie in dit vaak nog onontgonnen terrein te bieden, een Dictionary of Christian Arabic Literature.